Een jaar vol beperkingen

Iedereen praat over de beperkingen van het afgelopen jaar,
Over geen leuke dingen kunnen doen met elkaar.

‘Een jaar vol beperkingen’ hoor ik overal om me heen,
Of mensen die zeggen ‘ik voel me zo alleen’.

Leuke uitjes lijken alweer zo lang geleden,
En ik hoor praten over andere moeilijkheden.

Over collega’s en vrienden die ze nu moeten missen,
En over andere ergernissen.

Maar al deze beperkingen duren voor hen maar even,
Ik heb ze al mijn hele leven.

Want hoe voelt het eigenlijk om zelfstandig op te kunnen staan,
En daarna direct naar je werk te kunnen gaan?

Hoe voelt het om te kunnen funshoppen in de stad,
Of om gewoon te gaan zwemmen in het zwembad?

Hoe voelt het om spontaan uit eten te kunnen gaan,
Met je allermooiste kleren aan?

Hoe voelt het überhaupt om vrienden te kunnen maken,
En je de hele dag met hen te vermaken?

Hoe voelt het om niet afhankelijk te hoeven zijn,
En hoe voelt een leven zonder pijn?

‘Houd vol’, dat heeft nog nooit iemand tegen mij gezegd,
Maar daar heb ik me bij neergelegd.

Ik heb geleerd om te genieten van de kleine dingen om me heen,
Want zo sla ik me overal doorheen.

Je ziet mij altijd met een glimlach van oor tot oor,
En ik ga gewoon elke dag weer door.

Dit is mijn lot en ik maak er het beste van,
Wat zou het fijn zijn als iedereen dat kan.

Wees dankbaar voor elke dag,
Die je zonder echte beperking beleven mag.